Stari grad, užička srednjovekovna tvrđava, od sutra, subota, 9. jul, će biti otvorena za posetioce od 15:00 do 20:00 časova. Posetioci će moći da obiđu tvrđavu svim danima i vikendom, osim utorkom.
Stari grad koji je decenijama bio prepušten zubu vremena, danas predstavlja jedan od simbola grada i svakako veliki turistički adut, rekao je zamenik gradonačelnika Užica Dragoljub Stojadinović, najavljujući novo radno vreme za posetu užičkoj tvrđavi. Ovom prilikom Stojadinović je izneo podatke o rekonstrukciji u koju se ušlo pre nekoliko godina, zahvaljujući podršci Vlade Republike Srbije i resornih ministarstava obezbeđeno je oko 45 miliona dinara, američka ambasada je izdvojila osam miliona, dok je Grad koji je iz sopstvenih sredstava finansirao radove vredne 16 miliona dinara.
– Izvršena je konzervacija donjeg, gornjeg i srednjeg grada, a najveći obim radova izveden je na gornjem gradu. Ozidana je kula po uzoru na onu sa početka 18. veka, obnovljena je citadela i austrijski kazamati. Ono što je jako važno je da nismo stali i da nastavljamo sa ulaganjima.
Očekujem da će do kraja godine biti urađen vidikovac na srednjem gradu i završen projekat za vodenu kulu. Ipak, ono što će svakako biti najveća atrakcija je most koji će spojiti tvrđavu sa magistralnim putem. Taj most dug oko 105 metara i širok tri metra sam po sebi biće atrakcija i predstavljaće vezu kojom će nadamo se svi turisti koji prođu magistralnim putem stići i do naše tvrđave, – rekao je Stojadinović za medije.
Osim mosta koji će povezivati magistralni put sa tvrđavom ima i drugih zanimljivih ideja za uređenje ovog prostora, jedan od njih je predlog našeg čitaoca za izgradnju gondole.
Stari Grad
„Ostaci Užičkog grada leže na stenovitom grebenu, koji gotovo pregrađuje korito Đetinje na mestu gde ona ističe iz klisure i utiče u pitomu kotlinu. Utvrđenje je podignuto na visokom, relativno nepristupačnom, grebenu koje sa tri strane okružuje reka Đetinja. Prema zapadu, jugu i istoku okomite litice, visoke i do 50 m, kao jaki prirodni bedemi spuštaju se do reke.
Prilaz gradu bio je moguć samo sa severa, sa sedla prema susednom visu, ali i tu su vertikalne strane branile prilaz najvišem delu utvrđenja, čineći ga neosvojivim. Iz utvrđenja se mogla nadzirati i braniti saobraćajnica koja je povezivala Bosnu sa Srbijom. Položaj grada vekovima je izazivao divljenje putnika i namernika koji su prolazili pokraj njegovih bedema.
Prvi pouzdani istorijski izvori o užičkoj tvrđavi potiču iz sredine 14. veka. Tada je bila u posedu vlastelinske porodice Vojinović, a od 1366-1373. godine pripadala je Nikoli Altomanoviću. Dubrovački istoričar Mavro Orbini pominje Užice opisujući događaje koji se tiču sukoba kneza Lazara i kralja Tvrtka sa Nikolom Altomanovićem, koji je tada uhvaćen, zarobljen i oslepljen u tvrđavi, leta 1373.
Geografski položaj i njen strateški značaj uticali su na izgled tvrđave. Ona je u gornjem delu imala polukružnu kulu, u srednjem delu objekte za smeštaj vojnih posada, opreme i hrane, a u donjem tzv. Vodenom kulom bila je povezana sa rekom.Tvrđava je više puta rušena i ponovo utvrđivana. Značajna dograđivanja i utvrđivanja obavljena su 1478. godine, zatim u vreme austro – turskih ratova 1688. godine i 1737-1839 godine i na kraju, u vreme Prvog i kratko vreme posle Drugog srpskog ustanka, 1813-1819 godine. Konačno je kao vojni objekat onesposobljena i porušena u januaru 1863. godine, u vreme proterivanja Turaka iz grada“,- beleži na svom sajtu Turistička organizacija Užica.
Zahvaljujući arheološkim istraživanja, delimičnom rekonstrukcijom i konzervacijom Zavoda za zaštitu spomenika kulture iz Kraljeva i Narodnog muzeja iz Užica od 1973-1984. godine zaustavljeno je obrušavanje i nestajanje grada koje je trajalo više od jednog veka.
Hroniku kovid – 19 tokom jula možete pogledati na UžiceMedia.
Aktuelne podatke za Srbiju na sajtu Ministarstva zdravlja Srbije.
Najvažnije servisne informacije tokom jula možete pogledati OVDE.
